Geçen hafta insan psikolojisinin, bilinçaltındaki korkunun kişileri nasıl yardıma ihtiyacı olanlara yardım etme sorumluluğundan kaçmaya yönelttiğini yazmıştım. Yakınımızdaki mobbinge seyirci kalmaktan, savaştan kaçan Suriyelilere, işsiz kalıp dilenenlere (dünyanın her yerindekilere) Afrika’daki açlığı görmezden gelip lüks safari turlarıyla sosyal medyada gösteriş yapanlara değinmiştim. Bu hafta aynı konu ile devam ediyorum.

İnsanların çoğu sorumluluğu başkasına atar. Hükümete, orduya, devlete, belediyeye, okula, hastaneye vb. “Ben ne yapabilirim?”, “Nasıl yardım edebilirim?”, “Benim sorumluluğum ne olabilir?” diye düşünmez. Kaçınma yolunu yeğ tutar. Oysa hastanedekini korkularımızla görmezden gelmek yerine gönüllü yardım edebiliriz. Veya eğitimde yanlış giden bir şeye yalnızca yakınarak bakmak yerine yine yapıcı, gönüllü çalışmalarla düzeltmeye yardımcı olabiliriz.

Yani bir şeyleri düzeltmek için sorumluluk alabiliriz. Bugünlerde savaşlara destek olan Batılı ülkelerde halk şunu konuşmaya başladı: Ödediğimiz vergilerle dünyanın bir yerlerinde........

© Aydınlık