Belediyecilik, hem kutsal bir görev, hem de ateşten bir gömlektir. Belediye Başkanı olmak için can atan ve varını yoğunu ortaya koyan milyonlarca insan var ülkemizde. Bir o kadar da mevcut başkana gıptayla ve kıskanarak bakan var elbette. Belediye Başkanlığı gıptayla bakılacak ve özenilecek bir makam değil aslında. Tam bir çıkmaz sokak.. Tam bir gayya.. Tam bir ateşten gömlek.. Bir tarafta vatandaş, bir tarafta parti örgütü, bir yanda merkezi yönetim, bir yanda belediye meclisi ve meclis üyeleri, bir yanda belediye çalışanları ve öte yanda tanıdık, eş dost, hısım akraba.. Ve en önemlisi diğer yanda kanunlar, kurallar manzumesi.. Gel de şimdi bu kadar baskı grubunun, böyle bir cenderenin içinde hizmet et!

Biz de bir âdet vardır; genlerimize kadar işleyen. Bencillik ve ben merkezci davranmak! Hiç bir vatandaş, bir başka vatandaş için hizmet beklemez, her nedense! Varsa yoksa ben. Varsa yoksa benim işim anlayışıyla hep kendini ve kendi işini önceler.. Bu süreçte araya olmadık hatırlı gönüllü insanları sokar.. Yetmez parti örgütlerini devreye sokar. O da yetmez, merkezi yönetimden baskı oluşturur. Bu cenderenin içinde boğulan ve seçildiğinin ilk altı ayında nerden düştüm ulan bu işe diye pişmanlık duyan belediye başkanlarını bilirim.. Vatandaşın bu bencilce ve ben merkezci hizmet anlayışının yanında parti örgütlerinin istekleri de bitmez bir türlü.. Örgütlerin kira, çay çorba giderlerinden tutun da toplantı, ulaşım ve konaklama giderlerine kadar neredeyse bütün yük belediyelerin üzerindedir.. Yeter mi, elbette yetmez.. Nerede iş bulamamış, niteliksiz insan varsa partili ayağından belediyelere sokulmaya çalışılır; bunun için başkanlar üzerinde baskı kurulur.. Adamın ya da kadının doğru dürüst bir eğitimi ve mesleği yoktur; ancak mutlaka belediyede çalışması gerekir! Niye? Seçim çalışmalarında iki bayrak salladı, üç afiş astı;........

© Antalya Son Haber