Antakya sokakları dar

Antakya sokakları bir kişilik

Sen giderken ben gelemem

Bir gönlümü bahar almış

Bir gönlümü yaz

Antakya sokakları bir kişilik

Öte git biraz. Ali YÜCE

Hatay güzeldi, Hatay yarın da güzel olacaktır. Mesleğim gereği birçok ili görme şansım oldu. Gitmediklerim de var, defalarca gittiklerim de. Hatay’a deprem öncesinde de birkaç defa gelmiştim. Nasıl güzel bir yer olduğunu bilmeyen yoktur. Görev sonrasında dinlenmek için Asi Nehri kıyısında, eski kent civarında çok vakit geçirdik.

Bu yazıyı size Hatay’dan yazıyorum. 6 Şubat günü Hatay’a geldiğimde, her adımımda zihnimde daha önce yürüdüğüm sokaklar canlanıyordu. Artık oralar yoktu. Ali Yüce’nin şiirinde de bahsettiği o dar sokaklar yoktu. O tek kişilik sokakları, o dar sokakları depremin yıktığı binalar kapatmıştı.

Sadece eski Hatay değil, Antakya’nın birçok mahallesi aynı durumdaydı. Depreme dayanamayan binaların yolları kapatması, sokakların ve mahallelerin iç kesimlerine yardım ekiplerinin yaya olarak bile girmesini güçleştiriyordu. Bu tür afetlerde gelişmiş teknik cihazların kullanımının önemini bilmeyen yoktur sanırım. O sokak ya da mahallelerin iç kesimlerinde, enkaz altında sıkışan güzel Hataylıları çıkarmak maalesef bazen çok zor oldu, bazen de imkânsız.

Unutamadığım bir olaydan bahsedeyim. 7 Şubat’tı. Yanılmıyorsam Elektrik Mahallesi’ydi orası. Drone kaldırarak etrafı görmek, durumu anlamak istemiştim. Benim dronumu gören mahalleli hemen........

© Anayurt