Geçen hafta yapay zekânın hayatımıza girmesiyle başlayan tartışmada, bugün bir adım daha derine iniyoruz: Yaşadığımız dijital yakınlık gerçekten gerçek mi, yoksa bir illüzyon mu?

Yapay zekâ artık sadece bilgi üreten bir teknoloji değil; duygularımıza dokunan, bizi “anladığını” hissettiren bir varlık hâline gelmeye başladı. Telefonda konuşurken tonumuzu çözüyor, üzüldüğümüzde teselli ediyor, yalnız kaldığımızda sohbet ediyor. Bir teknoloji bizi anlıyor gibi görünüyor… Peki gerçekten öyle mi? Yalnızlığın arttığı bir çağda, insanın içindeki o boşluğu dolduran dijital bir “eşlikçi “ye dönüşmüş durumda, ama bu yakınlık gerçek mi, yoksa kusursuz bir illüzyon mu?

Gerçek insan teması eksik kalıyor

Unutmayalım: Karşımızda kalp yok, bilinç yok; sadece çok iyi hesaplanmış bir empati simülasyonu var. Yapay zekâ, insanların hislerini çözümleyip buna........

© Analiz