İşgal, Almanlar açısından dönüm noktası oldu. Napolyon, feodal sistemi kökünden yıktı. Alman halkı milliyetçilik, özgürlük ve eşitlik ilkelerini benimsedi. İşgal ve mağlubiyet nedeniyle gururu incinen Almanlar, birleşerek güçlü bir devlet sahibi olmaya yöneldiler.

Napolyon’un bertaraf edilmesinden sonra toplanan Viyana Kongresi’nde, 39 tane bağımsız eyaletin bağlı olduğu Alman Konfederasyonu kuruldu. (Fransa, Britanya ve Rusya, Avrupa’nın ortasında birleşik dolayısıyla güçlü bir Almanya istemiyorlardı.) Avusturya’nın Konfederasyonun lideri olmasına karar verildi. Kongrede, Venedik ve Kuzey İtalya’yı topraklarına katan Avusturya, en geniş sınırlarına ulaştı. Takip eden yıllarda, Prusya, Fransa ve Piemonte’yle savaşan Avusturya, yenilerek toprak kaybedince, Prusya, en güçlü Alman devleti oldu.

Prusya’da, Almanya’nın geri kalanı gibi 19. yüzyıla, Napolyon Berlin’i işgal ettiği için gururu kırılarak girdi. Alman devletlerinin hezimeti, ulusal bilinci geliştirerek, “birleşik, tek Almanya” fikrini güçlendirdi. Goethe, “Viyana’da burası neresi diye sorarsanız Avusturya diye cevap verirler, Berlin’de sorarsanız Prusya derler, o zaman neresi Almanya’dır?’’ diye soruyor, ‘’Hiçbir yer’’ diye cevap veriyordu. ‘’Almanya diye bir yer yok.” Alman halkı ve aydınları birleşik Almanya’yı isterken, Avrupa ülkeleri buna şiddetle karşıydı. Aristokratlar ile Alman devletçikleri de ayrıcalıklarını ve avantajlarını kaybedeceklerinden birleşme aleyhtarıydı.

Otuz dokuz eyalete bölünmüş olan Almanya sanayileşemiyor dolayısıyla kalkınamıyordu. Tek ve bütün ulusal pazar yoktu. Her devlet ayrı sınır ve gümrük vergisi alıyordu. Berlin’den yola çıkan bir nakliye vasıtası, İsviçre’ye kadar on federal........

© Analiz