İslam âleminde Şeyh-i Ekber, Pir-i Ekber, Sultan-ül Arifin diye anılan Muhyiddin-i İbnü'l Arabî, evrendeki her şeyin tek bir “gerçekliğin” yansımaları olduğunu savunan monist öğreti olan “Vahdet-i vücûd” kavramını açıkça tanımlayan ilk isim olarak bilinir. Bu “gerçekliği”, mutlak varlık olarak adlandırdığı varlıkla özdeşleştiren İbnü'l Arabî, sofiyye-i âliyyedendir. İbnü'l Arabî, bazı âlimler ve Müslüman topluluklar tarafından bir evliya olarak kabul edilmektedir.

Tam ismi Ebubekir Muhammed b. Ali olan ve dini ihya ettiği için Muhyiddin ismini de alan Şeyh-i Ekber 1165 yılında İspanya'da Mursiye şehrinde doğdu.

İlk tahsilini Endülüs'te yaptı.

Sekiz yaşında iken dönemin Batı İslam dünyasının en meşhur ve parlak medreselerinde, Endülüs'ün (İspanya) İşbiliyye şehrinde başta İbn-i Beşküval olmak üzere pek çok meşhûr âlimden öğrendikleri sayesinde ilmini ilerletti.

Yüksek zekâsı, pek kuvvetli hafızası, sahibi olduğu fesahat ve belagat özellikleri ve dehasıyla dikkat çekince babası tarafından Kurtuba kadısı İbni Rüşd'ün yanına gönderilmiştir. İbni Rüşd bu gencin zekâsına ve ilahi mazhariyetlerine hayran kalır. Bir müddet sonra oradan ayrılır. Tekrar İbni Rüşd’ü ziyaret etmek istediğinde, gece rüyada, İbni Rüşd'le arasında perdeler olduğunu görür. Bu işareti aralarındaki meslek ve meşrep ayrılığı olarak tevil eder.

1201 yılında Endülüs'ten ayrılır. Hac etmek üzere Mekke'ye gelir. Fütuhat-ı Mekkiyye adlı eseri burada yazar. Bir müddet ilim ve irfan neşrinden sonra Bağdat'a, oradan Musul'a gelir. Hadîs ilmini ve diğer ilimlerden bir kısmını; İbn-i Asâkir ve Ebü’l-Ferec İbn-il-Cevzî, İbn-i Sekîne, İbn-i Ülvan, Câbir bin Ebû Eyyûb gibi büyük âlimlerden öğrendi. Gittiği yerlerde büyük âlimler ile görüşüp, onlardan ilim........

© Akasyam