“Bazı noktalarda şer olsa da ehven-i şerdir. Ehven-üşşer ise bir adalet-i izafiyedir.” (Asar-ı Bediiye, Münazarat, shf. 358) Yani, “adalet-i mahza”nın tatbikinin mümkün olmadığı yerde icra edilmesi caiz olan bir tatbikattır ehven-üşşer….

Buna rağmen “adalet-i mahza” mümkünken, “icalet-ürrakib” (Birbirine rakip olanların acele etmesi gibi) ve “basamakları atlatan aculiyet” fikriyle onu ihmal edip yapmamak, hemencecik “adalet-i izafiye”ye sapmak, yani indi adaleti, ehven-üşşer manasındaki bir davranış sergilemek zülümdür. (Makaleler).

Bu son izah hiçbir zaman “adalet-i izafiye”nin dinimizden, Kur’an ve Sünnet’ten çıkarılamayacağı ve kimi zaman “azam-üşşerin mazarratının def edilmesi için” kullanılamayacağı manasına gelmez.

Üstad Hazretleri’nin (RA) “adalet-i izafiyeye” ya da “ehven-i şerri ihtiyar” bahsine verdiği iki fıkhi misal meseleyi daha güzel açar: Cihad ve zekat. İkisinde de zahiri bir kayıp vardır ama birincisinde........

© Akasyam