Tapınma: “Sûret ve temsillere yanlış şekilde ve yanlış sebeplerle değer verme veya tâzimde bulunma” şeklinde tanımlanır. (İA)

İbadet kelimesi de, “boyun eğme, itaat, kulluk, tapma, tapınma” anlamlarına gelen dinî bir terimdir. İnsanın Allah’a veya başka varlıklara saygı, sevgi ve itaatini göstermek, O’nun hoşnutluğunu kazanmak niyetiyle ortaya koyduğu belirli tutum ve gerçekleştirdiği davranışlardır.

Bir insanın kendisi gibi bir insana tapması kula kulluğun ta kendisidir. Bir insan neden böyle bir şeye tevessül eder? İnsanın öncelikle kendi kişiliğine güvensizliğinden, kendisini eksik ve yetersiz görmesinden kaynaklanır.

Müslümanım diyen insanların en önemli açmazlarından biri, birilerine lidere/insana, itaat/ tapınma/ilah edinmedir.

“Onlar, Allah’ı bırakıp bilginlerini ve rahiplerini rab/ilah edindiler ve Meryem oğlu Mesih de.” Tevbe,9/31

Rasûlullah, bir gün bu âyet-i kerimeyi okurken içeriye sonradan Müslüman olan Adiyy b. Hatim (r.a.) girdi. Bunu duyunca, Rasûllullah (s.a.s.)’e: Onlar ibadet etmiyorlardı ki, dedi. Rasûlullah “Onlar, Allah’ın helâl kıldığı bir şeyi haram, haram kıldığı bir şeyi helâl kıldıkları zaman onlara itaat etmiyorlar mı? diye sordu. Adiyy b. Hatim: Evet, deyince, Rasûlullah (s.a.s.) de şöyle buyurdu: “İşte böylece onlara, ibadet etmiş oluyorlardı.” Şeriatın dışında, nefsi arzu ve isteklere göre haram ve helâlleri belirleyenler, kendilerini ilah edinmiş olurlar.

“Allah’ı bırakıp da kimimiz kimimizi ilahlaştırmasın.” (Âl-i İmrân, 3/64) Emri ile bu yasaklanmıştır.

İlahlaştırılan önderler/ liderler her kimse,........

© Akasyam