GJESTEKOMMENTAR: Det er ikkje det at nokon vert rike som er problemet med veksande forskjellar, det er at liva våre ikkje lenger liknar på kvarandre.

Me har vore gjennom ein valkamp som varte minst to veker for lenge. Når valdagen kom, hadde meir enn to millionar alt gitt si stemme, og eg er heilt sikker på at det ikkje berre var av praktiske årsaker. Eg trur svært mange av dei to millionane som meg var trøytte og leie av heile greia, og stemte for å kunne stilla sosiale media og fjernsynet inn på andre kanalar.

Ikkje så rart i tilfelle. Det finst heilt klart ei grense for kor lenge formuesskatten kan fenga sjølv for dei som er aller mest opptatt av han. Når det endar med at det er Dagens Næringsliv som begynner å ta hol på debatten i formueskattens disfavør, veit ein at han har spela ut rolla si for denne gangen.

Dessverre er det noko anna som ikkje har vorte diskutert så mykje, som er langt meir urovekkande enn skatteprosent på aksjar, eller arbeidande kapital. Det er konsekvensane av ei samfunnsutvikling kor forskjellane vert større.

Det at nokon vert rikare er ikkje eit samfunnsproblem i seg sjølv. Det at me får fleire fattige er derimot eit problem, det er eit problem for dei som er fattige, anten det er aleineforsørgjarar eller trygda som slit med å få endane til å møtast, eller det gjeld det nye serviceproletariatet som syklar mat og varer på dørene våre til lønningar vanlege nordmenn ikkje drøymer om å akseptera. Men det er eit........

© Aftenbladet