İbrahim Zeki Burdurlu, 1922 yılında Burdur'da doğdu, Türk edebiyatının çok yönlü ve üretken isimlerinden biriydi. Şair, yazar, folklor araştırmacısı ve eğitimci kimlikleriyle tanınan Burdurlu, Anadolu'nun kültürel zenginliğini eserlerine yansıtarak halk şiiri geleneğini modern edebiyatla güzelce harmanladı.

Hayatının büyük bir bölümünü öğretmenlik yaparak geçiren sanatçı, aynı zamanda çocuk edebiyatına ve dil araştırmalarına da önemli katkılarda bulundu. İbrahim Zeki Burdurlu’yu uzun yıllarını geçirdiği ve adına şiirler yazdığı Güzel İzmir’de 1984 yılında yitirmiştik. Şair, ‘İzmir’in Mor Atları’ adlı kitabıyla şehrimizde iz bıraktı. ​

HAYATI VE MESLEKİ KARİYERİ

Asıl soyadı Öcal olan İbrahim Zeki, edebi yaşamında memleketi Burdur'a atıfla "Burdurlu" mahlasını kullanmıştır. İlk ve orta öğrenimini Burdur'da tamamladıktan sonra İstanbul Erkek Öğretmen Okulu'ndan mezun olmuş, ardından Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nde eğitim almıştır. Öğretmenlik kariyerine Ceyhan'ın Mustafabeyli köyünde başlamış, daha sonra Sivas, Burdur ve Kıbrıs'ta çeşitli okullarda görev yapmıştır. 1950-1954 yılları arasında Lefke, Lefkoşa ve Mağusa'da Türk lise ve kolejlerinde edebiyat öğretmenliği yaparak Kıbrıs Türk toplumunun kültürel gelişimine katkıda bulunmuştur. 1962 yılında İzmir Buca Eğitim Enstitüsü'ne atanmış ve 1977 yılında buradan emekli olmuştur. 27 Temmuz 1984 tarihinde İzmir'de vefat etmiştir.

EDEBİ KİŞİLİĞİ, SANAT ANLAYIŞI

İbrahim Zeki Burdurlu'nun edebi anlayışı, 1940 sonrası Millî Edebiyat zevk ve anlayışını sürdürme çabasıyla şekillenmiştir. Ahmet Kutsi Tecer'in yönetimindeki Ülkü dergisinde yayımlanan şiirleriyle sanat çizgisi belirginleşmiş, halk şiiri geleneğini modern şiirle birleştirme gayreti içinde olmuştur. Şiirlerinde bireysel duyuşlardan toplumsal meselelere, çocukluk anılarından vatan sevgisine kadar geniş bir tema yelpazesi bulunmaktadır.

Burdur, Kıbrıs ve İzmir gibi yaşadığı yerlerin kültürel ve sosyal dokusunu eserlerine yansıtarak yerel renkleri ön plana çıkarmıştır.​

ŞİİR KİTAPLARI

İbrahim Zeki Burdurlu'nun şiir kitapları, onun edebi serüveninin önemli duraklarını oluşturur. İlk şiir kitabı "Toprak İnsanları" 1945 yılında yayımlanmış, ardından "Toprağın İçindeki Toprak" (1946), "Burdur’daki Mahallemiz" (1947), "Keloğlan" (1949), "Basık Tavan" (1950), "Bir Köyden Bir İnsan" (1951), "Lefkoşe" (1953), "Minnacık Ada" (1954), "Günaydın Yavru Kıbrıs" (1959), "Atatürk’üm" (1959), "Sev Beni" (1966), "Açmıyor mu Kıbrıs’ımın Gülleri" (1968) ve "İzmir’in Mor Atları" (1976) gibi eserleri kaleme almıştır. Bu kitaplarda, Anadolu insanının yaşamı, doğa sevgisi, milli duygular ve bireysel hisler ön plana çıkar.​

ÇOCUK EDEBİYATI:

MASAL KİTAPLARI

ANTOLOJİLERİ

Öğretmenlik deneyimi, Burdurlu'yu çocuk edebiyatına yönlendirmiştir.

Çocuklara yönelik yazdığı eserler arasında "Nar Güzeli" (1963), "Sihirli Gül" (1963), "Güllü Padişah" (1963), "Dileği Gerçekleşmeyen Kız" (1963), "Üç Yumak" (1964), "Mavi Pullu Balık" (1964), "Pamuk Bacı" (1965), "Altınlı Yılan" (1966), "Yarım Horoz" (1966), "Altın Perçem Sırma Saç" (1966), "Sümbül Çocuk" (1966), "Ülkemin Efsaneleri" (1966), "Keloğlan Masalları" (1966), "Leylek Dadı" (1967), "Kendi Bir Karış Sakalı Üç Karış" (1972), "Bürge ile İrge" (1977), "Akça Kız’la Gökçe Yiğit" (1978), "Üç........

© 9 Eylül Gazetesi