İnsanoğlu göçebe yaşamdan yerleşik düzene geçtiğinde, yalnızca evler ve köyler değil; “mülkiyet” kavramı da doğdu. Toprak, hayvan ve ürün artık birine ait olabiliyordu. Bu sahiplenme dürtüsü, insanın kaderini olduğu kadar toplumsal yapıyı da değiştirdi. O güne dek doğurganlığıyla kutsanan kadın, üretimin merkezindeydi. Toprağı işleyen, tohumu eken, doğuran kadındı. Aile ve soy anneden devam ediyordu. Ortak mülkiyet vardı. Babalık ise toplumsal bir kurgudan ibaretti. Ancak zamanla üretim araçlarının gelişmesi, hayvanların evcilleştirilmesi, bitkisel üretime geçilmesi toplum üyelerinin tümünün aynı ve ortak işlerde çalışmaları gerekliliğini ortadan kaldırmıştır. Üretim araçlarının bu gelişimi karşısında, üretimden çekilmesi gerekenler önce kadınlar ve yaşlılar olmuştur. Bu uzaklaşmanın sonucu olarak kadın toplum içindeki yerini, saygınlığını yitirmiştir. Artık doğurganlık değil, soyun kime ait olduğu önemliydi. Kadın, doğuran değil; bir soyun........

© 9 Eylül Gazetesi