“Birlikte binlerce kez aynı sahneyi paylaştığımız amcamıza veda etmek…
Gökhan da ben de biliyorduk ki ne söylersek söyleyelim hep bir şeyler eksik kalacaktı.
Amca’nın içinde hiçbir zaman büyümeyen bir çocuk vardı ve o çocuğun enerjisi sayesinde dur durak bilmeden çalışırdı.
Müthiş detaycıydı. Şarkı yaparken zorlandığını pek düşünmüyorum ama onların düzenleme ve kayıt aşaması amcayı hep düşündürürdü. Her zaman akustik olandan yanaydı.
Şarkı sözlerinde kılı kırk yarar yazar bozar, bozar yeniden yazardı.
Hiçbir şarkısını geçiştirmezdi. Popüler olsun ya da olmasın bütün şarkıları gerçekten de onun çocuklarıydı.

Hatta bir kayıt aşamasında -sanıyorum aranjörümüz de sevgili Tarık Sezer’di- nasıl bir düzenleme istediğini söylerken ‘şarkılarımızın saçlarını tarayalım’ diye bir istekte bulunmuştu. Buradan da şarkılarına bir evlat muamelesi yaptığı aşikar.
Çok çok özel farklı biriydi. Çok kıvrak bir zekası vardı.
Bence en az müzisyenliği kadar iyi de bir oyuncuydu.
Hatta Levent Kırca ondaki yeteneği görünce tiyatrosuna oyuncu olarak almak istemişti 80’li yılların ortalarında(…).
Onu tanıyanlar hep bilir. Amcayla birlikteyken hep........

© 9 Eylül Gazetesi