Nazım Hikmet ‘Vatan Haini’ şiiri ile hainlik kavramına muazzam bir açıklık getirir ve hainlerin yanında yer almanın da ihanet anlamına geleceğini söyler. Onu vatan hainliği ile suçlayanlar kendileri ile yüzleşmek istemez zira aynada görecekleri hakikatten memnun olmayacaklardır.

İhanet meselesine de buradan yaklaşmak gerek: Yüzleştirerek, hakikati açarak, mensup olunanları ve mensubiyetleri, bağlılıkları anımsatarak. Kişi neye ihanet ediyor, kötülüğü nerede başlıyor, kime kötülük ediyor? Bu soruların yanıtlarını aralamadan ihanet adına konuşmak pek anlamlı olmaz.

Kişilerarası ilişkilerden, değerlere, inançlara ve ideolojilere kadar geniş bir yelpazede ihanet ile karşılaşırız. Dünya iyiler kadar kötülerin de olduğu bir yer. Mert kadar namert, iyilik kadar kötülük de var. Dahası yaşadığımız çağda maalesef bu durum kötülük lehine eviriliyor. Dünyanın içinde bulunduğu sistem kötülüklerden yana bir bilinç üretiyor çünkü. Dürüstlüğü, ahlaklı olmayı, paylaşmayı değil gücü, dalkavukluğu, zenginliği ödüllendiriyor. Toplumu değil kendisini, kabilesini, cemaatini önceliyor.

Böylesi bir dünyada, insan hayatı tanımaya başladığı andan itibaren ihanet gerçekliği ve bu gerçekliğin cazibesi ile karşılaşıyor. Bu meselenin sert ama acı bir yanı. Onun için toplumsal koşullardan bağımsız düşünmemek gerek ihaneti. Öte yandan yazının başında ifade ettiğimiz mensubiyet konusunu da ayrıca açmak gerek.

Başlayalım o vakit.

Mensubiyet genel olarak bir ilişkiler kümesinin içinde yer almayı ve ona bağlılığı ifade eder. Bu bir inanç da olabilir, düşünce ya da........

© 12punto