Uçak pistten yükselirken, mega şehirler altımda küçülüyor. Az önce acelesini yaşadığım gündem, ekranlar, e-postalar, toplantılar yavaşça yok oluyor. İnsanın kendini çok “önemli” hissettiği bu dünyada, yükseklik bana tersini öğretiyor. Yukarı çıktıkça, netleşen tek şey şu: Bu evrende sen bir hiçsin. Ama farkındaysan, her şeysin.

Bu düşünceyi kabul etmek ilk başta zor olabilir. Özellikle de “kişisel marka”, “büyüme hızı”, “etki alanı” gibi kavramlarla yıkanan bugünün profesyonel dünyasında… Ancak asıl gücü elinde tutanlar, egosunu törpüleyebilenlerdir. Çünkü ego büyüdükçe, perspektif daralır. Ve artık biliyoruz ki: Gelecek, büyük düşünenlerden çok derin görenlerin olacak.

Bizi taşıyan mavi gezegen, Samanyolu Galaksisi’nin sıradan bir köşesinde yer alıyor. Galaksimizde 400 milyar kadar gezegen olduğu düşünülüyor. Yapay zekâ evrim geçiriyor, SpaceX Mars’a rota çiziyor, kuantum bilgisayarlar fiziğin sınırlarını zorluyor… Ama biz hâlâ anlam arıyoruz.
İşte pencere kenarında oturmak, bu hız çağında bir tür meditasyondur. Geriye çekilip bütünü görebildiğimiz nadir anlardan biridir. Dışarıyı izlerken,........

© 10 Haber