Görünür olmakla var olmak arasındaki fark, zamanla daha da belirginleşiyor. Bugünün dünyasında kendini göstermek, anlatmak ve on planda olmak isteyenlerin çoğunlukta olduğu bir ortamda; sade, ağırbaşlı, tevazu içinde yaşayan insanlara rastlamak bir ayrıcalık hâline geldi. Ramiz Orhan Ermeç işte tam da böyle biri. Hayatı boyunca hesaplayarak, dengeyle, iç sesle ve sadelikle yürümüş; gürültü çıkarmadan iz bırakmayı başarmış bir isim.

Bitirene kadar elimden bırakmak istemediğim Hayatın Matematiği adlı kitabı, yalnızca bir hayat hikâyesi değil. Aynı zamanda disiplinle anlam kazanan bir yaşam felsefesinin içtenlikli bir özeti. Ramiz Bey bu kitapta yalnızca meslekî serüvenini, mühendislik ve yöneticilik dönemlerini değil; aile ilişkilerinden insana bakışına, ülkesine duyduğu sorumluluktan hayata dair gözlemlerine kadar pek çok yönünü paylaşmış.

Kitabı bana hediye eden dostum Ercüment Bayegan’a teşekkür borçluyum; son sayfayı kapattığımda, sanki aynı anda birkaç cilt kitap okumuş kadar doygunluk hissettim.

İş dünyasında kurduğu yapı, geleneksel aile şirketlerinin düştüğü çatışma ve kopukluk tuzaklarına karşı örnek oluşturuyor. Kuşaklar arasında sadece bir görev devri değil, esaslı bir değer aktarımı sağlıyor. Bu aktarımda dürüstlük, tevazu, tutumluluk ve sorumluluk gibi temel ilkeler başrolde.

Okudukça fark ettim ki, bu kitap bir matematikçinin rakamlar arasındaki görünmez ilişkiyi keşfetmesi gibi, insanın hayatla, sevdikleriyle ve kendisiyle kurduğu bağı analiz eden derinlikli bir anlatı sunuyor. Her satırda, her detayda hesaplı ama samimi bir tutum hissediliyor.

Otantikliğiyle etkileyen, iddiasız görünse de düşündüren bir metin.

Kitabın bir bölümünde yer alan, gülümsetirken düşündüren bir anekdot çok dikkatimi çekti. Kızını istemeye gelen damat adayının dayısı Ramiz Bey’e soruyor: “Gelin kızımız akşamları çok çıkar mı dışarı?” Ramiz Bey muzipçe yanıtlıyor: “Hiç çıkmaz benim kızım, zaten hiç eve girmiyor ki çıksın!”

Bu cevabın ardında, otoriteyle değil........

© 10 Haber