Sevgili İrem Hanım,

27 yaşındayım, bekarım. Aktif bir ilişkide değilim ama… pasif olarak eski sevgilimin hayatını yönetiyorum diyebiliriz. Instagram’da story izlenmelerinde hep 1 numarayım. Tweet attıysa ilk beğeni benden. Yeni birini mi takip etti, sabaha kadar FBI modundayım. Kendime “artık unuttum” diyorum ama kızın kahve içtiği kupayı görünce bile sinirleniyorum çünkü onu ben almıştım. Arkadaşlarım “Artık bırak şunu, hayatına bak” diyor ama sanki içimden biri “ama o hâlâ senin hayatın” diye fısıldıyor. Sence ben hâlâ aşık mıyım yoksa bu bir çeşit dijital hobiye mi dönüştü?

Değerli Okurum,
Seninki aşk mı, alışkanlık mı… onun kararını vermek zor. Ama bir şey net: Kalbin hâlâ eski sevgilinin story’sinde asılı kalmış.

Bak açık konuşuyorum: Stalk romantizmin patolojik kuzenidir. Başta masum görünür ama sonra seni “dün kimle dışarıdaydı?” diye sabaha kadar arşiv taratan biri haline getirir. Gönül işlerinde FBI moduna geçersen, kalp değil, klavye yorulur. Peki neden hâlâ bakıyorsun? Çünkü beyin tanıdık olanı sever. Onu unutmak değil mesele, yerine ne koyduğun önemli. Yani mesele “onu bırakmak” değil, “kendine ne kattığın.”

Ne yapmalı? Öncelikle Story’den çık, sahneye dön. Kendini yeni bir hobiye, kursa, spora ya da o kahveyi beraber içeceğin yeni birine yönlendir. Sosyal medya diyeti kesin önerim. 1 hafta boyunca eski sevgilini dijital karantinaya al. Evet zor olacak ama göz görmeyince kalp yorum yapmaz. Yeni aşklar mümkün. Ama onlar kalbinde eski dosyalar açıkken yüklenmiyor. Önce ‘geçmişi temizle’ye tıkla.Unutma, her stalk bir iç çekiştir. Ama sen artık iç değil, dışa dön. Çünkü........

© 10 Haber