Sanatçılar ilhamını nereden alır? Sevgilisinden mi? Doğadan mı? Yaşadıklarından mı? Siyasetten mi?

Salvador Dali’nin ilham perisi sevgilisi Gala’ydı. Andy Warhol Edie Sedgwicksiz olamazdı, Gustave Klimt 27 yıl boyunca Emilie Flöge’den bir an olsun ayrılmadı.

Ya Jeff Koons?

Jeff Koons, onu ilk kez, İtalyan otobanında benzin almak için girdiği küçük bir istasyonda, kasanın yanındaki yetişkin dergilerinin kapağında görmüştü. O, platin sarısı saçlarının aksine simsiyah kaşları, başına taktığı çiçekli bandı elinde oyuncağıyla olur olmaz yerde bir göğsünü açıverdiği pozlarıyla tanınan dünyanın en ünlü porno yıldızlarından: Ilona Staller, nam-ı diğer Cicciolina.

90’ların başında Koons, New York’un yükselen yıldızlarından, sanat piyasasının altın çocuğuydu. Andy Warhol’un ölümünden sonra, sanat dünyası “yeni bir ikon” arıyordu ve Jeff, tam o boşluğa denk geldi. Reklam estetiğini, parıltılı yüzeyleri ve plastik çocukluğun neşesini sanatın merkezine taşımıştı. Elektrikli süpürgeleri vitrinlere yerleştiriyor, porselen Michael Jackson heykelleri yapıyor, çizgi film figürlerini altınla kaplıyordu. “Kitsch”in kralıydı — bazılarının nefret ettiği, bazılarının dâhi dediği bir sanatçıydı.

Cicciolina ise sadece ünü dünyaya yayılmış bir porno yıldızı değil, aynı zamanda İtalyan Parlamentosu’na seçilmiş bir politikacıydı. Z kuşağı hatırlamaz ama evet, yanlış duymadınız o 1987 yılında 20 bin oyla İtalyan Parlamentosu’na seçilen ilk porno yıldızıydı. Politik ve akademik bir alt yapısı olmadan milletvekili olmak muhafazakâr İtalyanlar için bir devrimdi.

Cicciolina cüretkarlığını politikada da gösterdi. Milletvekilliği yaptığı 4 yıl boyunca kadın hakları, hayvan hakları için çalıştı. Ancak içindeki güdü durmuyordu. Körfez Savaşı sırasında “Saddam’la sevişirim, yeter ki savaş çıkmasın,” dediğinde dünya donup kalmıştı. Hatta fantezinin üstadı Federico Fellini “Cicciolina beni bile geçti” demişti. Cicciolina, yıllar sonra, Usame Bin Ladin için ve yakın........

© 10 Haber