Kendimizi korurken, ‘kendimiz’ dediğimiz şey neyi kaybeder?

Bu denge kolay değil.

Sanki hepimizin içinde küçük bir “ikna odası” var.

O odada, insan kendi davranışlarına ‘makul gerekçeler’ üretiyor.

Bizi ‘kendine Müslüman’ yapan, ola ki, bu iç monologlar.

Hafif alaylı bir eleştiri gibi duran bir ifade, aslında modern insanın ‘ahlâk’ ile ‘çıkar’ arasındaki kaygan çizgide nasıl yürüdüğünü gösteren bir kültürel metafor.

“Ben haksız sayılmam.”

“Benim niyetim temiz.”

“Ben öyle yapmak zorundaydım.”

“Elimden gelen bu kadar.”

“Benim de bir kendi hayatım var.”

Vb.

Kendine hileli aynada bakmanın, boyunu posunu yalancı bir metreyle ölçmenin ve bunları başka yolu yokmuş gibi bir tavırlarla yapmanın, civalı zarla karşısındakini söğüşlemeye kalkışmaktan ne farkı var?

İster çoluk-çocuğun korkunç katliamında, insanlığın açlığında, yalnızlığında üç maymun ol; ister en yakın için........

© 10 Haber