Beğenmediğiniz bütün ağaçları sökerek, keserek, yakarak, “ayıklayarak” ilerlenebileceğini düşünmek, gerçekte doğayla bütünleştirebilir mi insanı:

Böyle bir ‘yol’ olabilir mi?

Doğa ile bütünleşme, kendini ekosistemin bir parçası olarak görmekten, onun çeşitliliğini anlamaktan ve korumaktan geçiyor.

Çünkü insanın beğeni eleğinden geçerek değil, kendi sessiz yasalarıyla var Doğa.

Eğer beğenmediğimiz ağaçları yok etmekten söz edersek, burada doğa ile kurulan bağ, bir uyum değil, bir tahakküm ilişkisi olur.

Ağaçları, çalıları, bitkileri seçip ayıklamak, doğayı insanın estetik veya pratik ihtiyaçlarına indirger.

İnsanın böyle bir hakkı yok.

Ormanın içinde yürüyorsun.

Önünde yüzlerce ağaç var;

kimi göğe yükselmiş, kimi eğri büğrü, kimi kurumuş.

Beğenmediklerini kesip atıyorsun.

Yol açılıyor.

Ama sessizleşiyor orman.

Kuşlar daha az ötüyor.

Çünkü bunu yapmak bir orkestra şefinin “sadece benim hoşuma giden enstrümanlar çalsın” diyerek orkestranın yarısını susturmasına benziyor.

Belki geriye hâlâ bir ‘müzik’ diyeceğimiz birkaç tını kalır öyle yapılırsa.

Ama zenginliği, uyumu,........

© 10 Haber