Kollarımı Açtım Seni Bekliyorum Canım: Göçün Gerçeği, Göçmenin Mizahı ve Modern Dünyanın Büyük Yanılgısı
Türkiye son yıllarda ilginç bir ritme girdi.
Gün içinde üç kişi bile rahatlıkla şu cümleyi kurabiliyor:
“Biz Norveç’e taşındık.”
“Portekiz çok güzelmiş, kesin gelin.”
“Selanik’ten ev aldık, komşular süper.”
Sanki gökten bir anons inmiş gibi:
“Sevgili Türkler, pasaportlarınızı alıp yavaşça Avrupa’ya doğru ilerleyin.”
Ama dünyanın gerçek sesi çok daha sade:
“Sizi beklemiyordum ama madem geldiniz, buyurun oturun.”
İngiltere
Londra kalabalık
Türk nüfusu artıyor
Sokak güvenliği tartışmalı
Kuaför randevusu üç hafta sonrası
Kombici iki ay sonrası
Ve sürpriz gerçek:
İngiltere artık sadece beyin gücü değil teknik iş gücü arıyor.
Elektrikçi
Kombici
Tesisatçı
Lavabo ustası
Dünya dönüyor ve yeniden el emeğine dönüyor.
2026’da bunun için özel vize bile çıkarıyorlar.
Portekiz
Nezih, sakin, tatlı
Pastel de nata’sı güzel
Ama ikinci yıldan sonra Portekizce zorunlu
Kiralar uçmuş
Göçmen yoğunluğu halkı zorluyor
İspanya
Ritim tatlı
Yaşam hafif
Ama Barcelona’ya gidiyorsan
Katalanca şart
Gidince öğreniyorsun
Almanya
Dakik
Ciddi
Kuralcı
Disiplinli düzen ister
Göçmeni kabul eder ama kendi ritmine uydurur
Norveç
Refah yüksek
Güneş kıt
Yalnızlık ağır
Hollanda
Bisiklet cenneti
Ev bulmak mucize
Kira görünce ruhuna meditasyon çöker
Amerika
Özgürsün
Ama yalnızlık büyük
Sağlık pahalı
Ritim yorucu
Karadağ – Selanik – Atina
Yakınlık hissi
Ev yatırımı cazip
Ritim tanıdık
Ama uyum sandığından zor
Bürokrasi yavaş
Dil bariyeri yüksek
Göçle değişen en büyük şey ülke değil insanın kendisi.
Yeni bir ülkede kimse seni tanımaz, geçmişini bilmez, aksanını yargılamaz, mahallen yoktur,........





















Toi Staff
Sabine Sterk
Gideon Levy
Penny S. Tee
Mark Travers Ph.d
Gilles Touboul
Daniel Orenstein
John Nosta
Joshua Schultheis
Rachel Marsden