U potrazi za sopstvenim legitimitetom, odnosno legitimisanjem sopstvenog političkog delovanja i njegovih ciljeva, i vlast i njeni protivnici se u tekućoj krizi, sa elementima društvenog rascepa i institucionalne anomije, u najvećoj meri pozivaju na narod.

Za vlast to podrazumeva ukazivanje na rezultate izbora koji su već više od deceniju pokazivali značajnu prednost vladajućih stranaka u odnosu na opozicione, a čija legitimnost u osnovi nije osporena ni od jednog bitnog međunarodnog činioca. Za njih je, dakle, narod u prvom redu biračko telo, prema izbornim kriterijumima većinski opredeljeno za aktuelnu političku vlast.

S druge strane, a kako se aktuelna kriza sve više produbljivala, pojam naroda je u retorici vlasti sve više korišćen za opisivanje nižih socijalnih slojeva i eventualno takozvane tihe većine, koja, ako se već ne protivi, aktivno ne učestvuje u manifestacijama otpora.

Kako svoju legitimnost ne bi temeljila samo na kvantitativnim parametrima, vlast je pokušala da mu prida i kvalitativnu notu, slojevima, grupama i pojedincima koji je podržavaju ili joj se makar aktivno ne protive, pripisujući vrednosti patriotizma, državotvornosti, suverenizma, miroljubivosti, egalitarnosti, dok je protivnike opisivala kao zlonamerne ili izmanipulisane zastupnike stranih interesa, s jedne, ili, teorijski nešto sofisticiranije, kao pripadnike odnarođene srednje klase bez pravog osećaja kako za rodoljublje, tako i za socijalnu pravdu.

Protivnici vlasti, koje možemo razvrstati na grupacije stranačke opozicije, civilnog sektora i studentskog pokreta, narod su po pravilu sagledavali kao aktivno građanstvo, odnosno kao segment stanovništva koji aktivno, usmereno i samosvesno učestvuje u manifestacijama otpora, a koji je, o čemu svedoče demonstracije i drugi oblici javnog okupljanja, i brojčano dosegao nezanemarljive razmere.

Narod iz ovakve perspektive nije kvantitativno merljiva i pasivna kategorija, nego politički samosvestan i vrednosno usmeren segment opšteg stanovništva, koji se želi predstaviti što kao „glas savesti“ tihe većine, što kao „vrh ledenog brega“, koji, brojnošću aktivnih učesnika, oslikava istinsko raspoloženje i velikog dela pasivne većine. Deo stanovništva koji aktivno podržava vlast........

© Нови Стандард