Μίλησε σαν ειδικός. Σαν άνθρωπος των κατασκευών. «Πρέπει να πω», έλεγε χαζεύοντας το παλάτι του σεΐχη, «ότι βλέπω αυτά τα τέλεια μάρμαρα». «Είναι αυτό που λέμε “περφέτο!”». Ο Τραμπ ήταν όντως θαμπωμένος και κολακευμένος από την υποδοχή. Είπε και για τις καμήλες που τον υποδέχτηκαν κατά ίλες, μαζί με τα τουμπερλέκια, τα γιαταγάνια, τα αγήματα κελεμπιοφόρων που κάτι νταλκάδες έψαλλαν εν χορώ στη γλώσσα της ερήμου. «Εκτιμούμε πολύ τις καμήλες. Είχα πολύ καιρό να δω καμήλες».

Ναι, ο Αμερικανός πρόεδρος δείχνει καμιά φορά σαν να πρωταγωνιστεί σε φάρσα. Μοιάζει σαν είναι ο Σάσα Μπάρον Κοέν, που υποδύεται μια κανταφική τυραννική περσόνα, πεινασμένη για μεγαλεία και χλιδή. Αναγκασμένη να τυλίγει την ανασφαλή της μικρότητα στον χρυσό μανδύα μιας τάχα άτρωτης εξουσίας.

Του αρέσουν του Τραμπ τα εμιράτα, επειδή ταιριάζουν στο γούστο του. Επειδή αισθάνεται άνετα μέσα στο υπεράνθρωπο μέγεθος των κατασκευών τους. Εκεί είναι στον κόσμο του. Ο κόσμος εκεί «καθαρίζεται», «οργανώνεται» σε στοίχους και λουστράρεται μέχρι να επιστρέψει σαν μεγεθυντικό........

© Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ