Ben, yazı yazmakta zorlanıyorum artık.

Ömrünü yazıya veren biri olarak, kendimin yazı yazamadığımı fark ettim.

Konu çokmuş gibi görünse de hep kötülük…

Hep korku…

Hep açlık…

Hep cinayet…

Hep her yerde kavga ve şiddet…

Umutsuzluk…

Hep ceza…

Hep tedirginlik olunca…

Umut olmayınca…

Beklenti kaybolunca…

Anne-babaların evlatları yaban ellerden umut bekleyince…

Memlekette adalet tükenince…

Korku egemen olunca, ben neyi yazayım?

Evet, memlekette yazılacak konu çok…

Baksanıza bir fotoğraf üzerine ne kadar çok laf üretiliyor.

O öyle oturmuş, bu böyle yan bakmış denilerek, herkes kendine göre bir çıkarım yapıyor da hangi yaraya parmak basılıyor, anlayamıyorum!

Evet bütün bunları yazalım, yazıyoruz da.

Meydan okuyalım iktidara karşı, ‘Beceriksizsiniz!’ diyelim…

Memlekete bu yazmalarımızın -muhataplarımız, önerilerimizi dikkate almayınca- nasıl bir faydası olacak?

Bunları sayfalarca yazarak fakirlik mı azalacak?

Açlık ve yoksulluk sınırı altında yaşam mücadelesi veren........

© Yeniçağ