Yaşamın içerisinde onca zorlu uğraşılar…

Onca dertlere katlanma…

Kısaca, verilen ‘Ayakta durabilme’ mücadelesi, ne için?

Çoluğumuzu çocuğumuzu kimseye muhtaç etmemek.

Biraz olsun iyi yaşamak…

Hayallerimizi gerçekleştirebilmek…

Mütevazı bir şekilde mutluluğu hayatımıza katmak.

Bendenizin için bu.

Başarabildim mi?

“Ancak 60 yaşından sonra bir şeyler başarabildim.” diyebilirim.

Maaşla ancak bu kadar yapılabiliyor.

Hayatım boyunca hem mutluluğun peşinden koştum hem mütevazı hedefler koydum kendime.

Çünkü ben kendimi tanıyordum.

Ticaret yapıp da çok paralar kazanamazdım.

Benden bir öğretmen bir de gazeteci olurdu, öğretmenliği 20 yıla yakın yaptım… 48 yıldır da gazetecilik mesleğinin içindeyim.

Kendimce mutluyum!

Biliyorum, mutluluk hem çok zor hem çok kolay ulaşılabilen bir şey olsa da ben hep kolayını seçtim ve mutlu yaşadım.

Parasızken de…

Bugün kimselere muhtaç olmadan kıt kanaat yaşarken de.

Bugün mutlu olmak çok zor.

Hatta imkânsız gibi bir şey.

Ben niye mutluyum öyleyse.

Çünkü dünde biriktirdiğim mutluluklarımı bugün........

© Yeniçağ