Çok güzeldi 23 Nisan!

Hava açık…

Gök mavi…

Güneş ise yazı hatırlatırcasına arzu endam etmişti gökyüzünün derinliklerinden.

Belki de:

“Bu sefer çocuklar için” geldim, demeye getiriyordu.

Avcılar’da hava sıcaktı…

Üşütmüyordu…

Ve tam tamına çocukların istediği bir ortamdı.

Havanın sıcak, gökyüzünün neredeyse bulutsuz olması, tam da çocuklara yakışan bir gündü 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı.

Onlar için en büyük bayramdı bu bayram ve en büyük bayrama yakışan en özel gösterilerini yapacaklardı çocuklar bütün coşkularıyla!..

Tertemiz, pırıl bırıl iç dünyalarıyla…

Ve olağanüstü doğallıklarıyla.

O gün, ben de torunumun da içinde bulunduğu Avcılar’daki bir İlkokulun etkinliğine gitmiştim.

Çünkü gelin kızım, önceden etkinliğin olacağı yer ve saati bildirmişti.

Benim torunumun da içinde bulunduğu bale gösterisi yapacak arkadaşlarıyla birlikte, aynı zamanda daha farklı başka bir gösteri de sergileyeceklerdi ya, benim için onu seyretmek dünyanın en güzel ve en özel zevklerinden biriydi.

Eşim de ben de bayram için en güzel elbiselerimizi giydik.

Eşim kendine göre lacivert döpiyes takım giydi, ben de çok eskilerden kalma........

© Yeniçağ