Türkiye ekonomisi, son yıllarda giderek ağırlaşan bir borç yükü ve yanlış kaynak kullanımıyla karşı karşıya. Merkez Bankası verilerine göre Temmuz 2025 itibarıyla Türkiye’nin yurt dışındaki varlıkları 378 milyar dolar, dış borç yükümlülükleri ise 722 milyar dolar seviyesinde. Yani net tabloda 344 milyar dolarlık açık bulunuyor. Daha çarpıcı olan nokta ise şu: Borçlarımız, sahip olduğumuz varlıkların neredeyse iki katı.

Bu tablo, sadece rakamların soğuk gerçeğini değil, aynı zamanda uzun yıllar boyunca izlenen yanlış politikaların sonucunu da ortaya koyuyor. Cumhuriyet’in ilk 80 yılında toplam dış borç 120 milyar dolar seviyesindeyken, son 22 yılda bu rakam neredeyse 3,5 katına çıktı. Yani Türkiye, 100 yıldan kısa sürede biriktirdiği borcu, sadece son birkaç on yılda katlayarak büyüttü. Bu durumun vatandaşın hayatına yansıması ise sahte bir refah, yani borçla sürdürülen tüketim ekonomisi oldu.

Vergi gelirleri nerede kullanıldı?

Borç yükünün artışı bir yana, içeride toplanan devasa vergilerin de etkin kullanılmadığı ortada. Son 20 yılda otomotiv sektöründen 2,6 trilyon TL, yani ortalama kurla hesaplandığında 188 milyar dolar vergi toplandı. Bu muazzam gelir, Türkiye’nin yeni otomotiv fabrikaları kurmasına, yerli üretimi artırmasına, hatta elektrikli araç dönüşümünde bölgesel lider olmasına imkân sağlayabilirdi. Ancak bu kaynakların büyük kısmı yatırıma değil, tüketime harcandı.

Başka bir ifadeyle, yurttaşın ödediği vergilerle kalıcı bir sanayi hamlesi yapılmadı; bunun yerine kısa vadeli bütçe açıklarını kapatmaya veya günübirlik........

© Yeniçağ