Türkiye ekonomisinin 2025 yılına girerken karşı karşıya kaldığı en çarpıcı mali gerçeklerden biri, kamu borçlanmasında faiz ödemelerinin anapara ödemelerinin önüne geçmesidir. Bu gelişme, yalnızca teknik bir bütçe göstergesi olmanın ötesinde, Türkiye’nin mali disiplini, kamu borç yönetimi ve ekonomik sürdürülebilirliği açısından ciddi riskler barındırmaktadır.

Hazine ve Maliye Bakanlığı verilerine göre, 2025 yılının Ocak-Nisan döneminde merkezi yönetim 397 milyar TL tutarında iç borç anapara ödemesi yaparken, aynı dönemde faiz ödemeleri 724,6 milyar TL’ye ulaşmıştır. Bu fark, borçlanma maliyetlerinin ne denli dramatik biçimde arttığını açıkça ortaya koymaktadır. Sadece Nisan ayında iç borç faiz ödemesi için 236,3 milyar TL kaynak ayrılmış, bu da aylık vergi gelirlerinin yaklaşık 0’una denk gelmiştir. Üstelik Hazine’nin aynı ay içinde 230 milyar TL daha faiz ödemesi planlaması, yükün artarak devam ettiğini göstermektedir.

Bu durum, Türkiye’nin yeniden 1990’lı yılların “faiz sarmalı”na döndüğü yönündeki kaygıları artırmaktadır. O yıllarda da kamu finansmanı büyük ölçüde borçla çevriliyor ve faiz ödemeleri bütçenin en büyük kalemi haline geliyordu. Bugün gelinen noktada, faiz yükünün bu denli artmasının ardında üç temel faktör........

© Yeniçağ