2020 yılında “Katil Robotlar” başlıklı bir yazı yazmıştım. Bu yazım da onun devamı niteliğinde…

Uzay Yolu'nun fantastik dünyasından fırlamış bir senaryo gibi görünse de yapay zekâ ve savaş çağımızın en önemli konularından biri hâline geldi.

Peki, yapay zekâlı robotlar gerçekten de savaş alanlarında insanlığı tehdit eden katil makinalara mı dönüşecek, yoksa barışın koruyucuları mı olacak?

Çin ve Rusya'nın yapay zekâlı uçakları ordularına entegre etmeye başlaması, ABD'yi harekete geçirdi. DARPA'nın hava savaşı yarışması ve Pentagon'un etik ilkeleri bu alandaki rekabetin ve endişelerin boyutunu gösteriyor.

ABD’nin Savunma Eski Bakanı Mark Esper, yapay zekânın ulusal güvenlik için kritik önem taşıdığını ve müttefiklerle iş birliği yapılması gerektiğini vurgulamıştı.

Fakat bu iş birliğinin temelinde ne yatacak?

Ortak kurallar mı, yoksa güç gösterisi mi?

Savaş ya da barış zamanında yapay zekâlı robotların yaptığı hatalardan kim sorumlu olacak?

Robotlar mı, yoksa onları programlayan ve kullanan insanlar mı?

"Roma'yı kim yaktı?" sorusunun modern versiyonu kulaklarımıza çalınıyor.

ABD Hava Kuvvetleri Bakanı Frank Kendall'ın Vista (yapay zekâ kontrolündeki F16) ile yaptığı deneme uçuşu yapay zekânın hava muharebelerindeki potansiyelini gözler önüne seriyor.

Kendall, yapay zekâya savaşta ateş etme konusunda güvendiğini söylüyor.

Fakat bu güven ne kadar doğru? Yapay zekânın hata yapma ihtimali yok mu?

Amerikan Hava Kuvvetleri'nin 2028'e kadar binlerce yapay zekâlı insansız savaş uçağı filosu kurma planı ise adeta bir distopik senaryoyu andırıyor.

Silah kontrol uzmanları ve insani yardım kuruluşları bu fikre karşı çıkarken, Uluslararası Kızıl Haç Komitesi, "Ölüm kalım kararlarının sensörlere ve yazılımlara bırakılması konusunda yaygın ve ciddi endişeler........

© Yeniçağ