Toplumu kamplaştıracak kışkırtıcı yayınlardan hep kaçındık; aklı selimi tercih ettik. Yazılarımızda da buna dikkat ettik, etnik tepkileri derinleştirecek bir üslup kullanmadık. Bazı gafiller askerimize polisimize “düşman” derken bile tepkilerimizi ölçülü tuttuk. Amacımız, on asırdır kardeşçe yaşamış insanların arasına nifak sokmaya çalışanların emellerine alet olmamaktı. Örgüte tepkimizi hiç bir zaman Kürtlere teşmil etmedik. Ancak bizim gösterdiğimiz hassasiyet hep zayıflık veya bir mağlubiyet emaresi olarak görüldü. Ne yazık ki, mevcut iktidar ve bileşenleri de buna çanak tuttu.

Apo örgütle değil bütün Kürtlerle muhatap edildi. Böylece Örgütle Kürtler özdeşleştirildi. Bütün bölge tek renkliymiş gibi hareket edildi, hala da ediliyor. Oradaki çeşitlilik yok sayıldı.

Dananın kuyruğu da buradan kopuyor.

Kendi elimizle Apo’yu Kürtlerin siyasi temsilcisi PKK’yı da bir etnik savunma ordusu haline getirdik. PKK’nın 40 senede başaramadığını iktidarın akıl ve izan dışı politikasıyla birkaç ayda başardık.

Şimdi kuyuya attığımız taşı........

© Yeniçağ