İkinci Dünya Harbinden sonra, gördüklerinden ve yaşadıklarından dolayı, insanlığın demokrasi talebi arttı, gelişmekte olan ülkelerde iktisadi ve sosyal kalkınma ön plana çıktı.

Dikta rejimde yaşayan ülkeler içinde ekonomide Çin, parti diktası olduğu halde, kurumsal devlet yapısına sahip olduğu için, bir atlama yaptı ve fakat halen kalkınmış bir ülke değildir. Otokrasi ile yönetilen ve petrol geliri olan ülkelerde, bu gelir halka yansıtılmıyor. Dikta rejimler içinde gelişmiş ülke yoktur, tamamı az gelişmiş veya gelişmekte olan ülkedir.

Demokrasinin düşmesi, yalnızca özgürlüğün kısıtlanması ile sınırlı kalmıyor, aynı zamanda halkın yoksullaşmasına da neden oluyor. Demokrasi olmadan, iktisadi ve sosyal kalkınma mümkün değildir. Çünkü;

1. Demokrasilerde refah talebi artar.

Demokrasilerde halk siyasi tercihlerini kullanarak kalıcı ekonomik istikrar ve daha yüksek refah talebi, daha iyi yaşam koşulları, sosyal güvenlik hakları, daha iyi eğitim ve sağlık hizmetleri talep edebiliyor.

2. Gelir dağılımı düzelir, yoksulluk azalır.

Demokrasilerde, kamu kaynaklarının siyasi çizgide kullanılmasına ve gelir dağılımındaki bozulmaya karşı daha fazla tepki oluşur. Siyasi partiler programlarına daha eşitlikçi politikalar koymak zorunda kalır.

3. Demokrasilerde kurumsal yapı oluşur. Denetimi artar.

Kurumsal devlet, bağımsız yargı ve eğitim gibi kurumlar, bir ülkede aynı zamanda........

© Yeniçağ