30 Ağustos Zafer Bayramı’na birkaç gün vardı. Dom Oteli’nden çıkmış, Girne çarşısından çay almaya çalışıyorduk. Dört yol ağzının biraz ilerisinde çay, kahve, içki vb. satan bir dükkâna girdik. Yeşil çay markalarına bakıyoruz. İki çay beğendik ve kasaya yaklaştık.

Uzunca boylu, genç ve güzel bir hanım para ödüyordu. Yetmiş yaşlarındaki dükkân sahibiyle bir şeyler konuştular. Sıra bize geldi. Ücreti öderken -adına Sefer diyelim- Sefer Bey tok bir sesle söylendi: Be derim gendine, kökünü unutma!

Be ünlemi ile gendi zamiri Kıbrıs Türk ağzının iki tipik özelliği. Gendine / gendini genellikle “ona /onu” anlamında kullanılıyor. “Bir şey mi oldu?” diye sordum.

“Biraz önceki müşteri var ya” dedi, “nereli olduğunu sordum, ‘London’dan geldik.’ dedi, ‘Asıl memleketiniz?’ dedim, ‘Edremit’ dedi. Biliyorsunuz, Edremit burada bir köyün adıdır. London’dan gelmiş… Asıl memleketini söylesene! Böyle bir müşteri gelince ben kızarım ve ‘Be derim gendine, kökünü unutma!’ İnsan kökünü unutmamalı. KKTC’deki........

© Yeniçağ