Ortadoğu mitolojisinin temel mitoslarından biri olan Habil ile Kâbil mitosu, insanlar arasında ki ilk kavgayı ve kardeş katliyle sonuçlanan cinayeti anlatmaktadır. Antik uygarlık dönemlerinden süzülüp gelen bu mitos, Semitik inanç geleneklerinde ilk insan çiftinin çocukları olan Habil ile Kâbil öyküsü biçiminde yer almış, Semitik inanç sistemlerinin etkisi altına aldığı tüm coğrafyalara da yayılmıştır.

Söz konusu çağlarda yerleşik-tarımcı ve göçebe-çoban halkların çelişki ve çatışmaları bu biçimde iki kardeş üzerinden ifade edilmiş, en önemlisi, kardeş katli insanlığın kolektif hafızasında mahkûm edilmiştir. İnsanlığın erken dönemlerdeki çelişki ve çatışmaları devletli uygarlık dönemlerine kıyasla daha az yıkıcı olmuştur. Sistematik ve örgütlü kötülük organizasyonu olarak devletin tarih sahnesinde yer alması ve yeryüzünü istila etmesiyle beraber, özellikle kapitalizm koşullarında, bu yıkım tüm doğayı da kapsayacak biçimde genişletilmiş ve derinleştirilmiş, bir soykırım sistemine evrilmiştir.

Kardeş katli; mazlumlarla temsil edilen insanlığın kolektif hafızası ve vicdanında mahkûm edilmişse de, muktedirler açısından bir bağlayıcılığı olmamış, yetinilmeyerek soykırım düzeyine tırmandırılmış ve hali hazırda da sürdürülmektedir. Gasp ve talan zihniyeti ve pratiği karşısında kardeş katlini mahkûm eden, kolektif yarar temelinde vicdani-ahlaki aklı ve çözümleri esas alan zihniyet ve pratikler üzerine kurulu hakikat arayışı ve direniş örnekleri de hep var ola gelmiştir.

Rıza Yolu olarak kavramlaştırılan, Rıza toplumsallığına ulaşarak cümle insan ve cümle varlıkla rızalaşma temelli bir yaşam biçimini öngören Raa/Reya........

© Yeni Yaşam