PKK’nin silahlı mücadeleyi sonlandırması ve kendini feshetmesi, yüzeyde bir son gibi görünse de derinlikte halkların yararına stratejik bir yeniden doğuştur. Bu karar, uzun yıllardır süren çatışmalı tarihsel döngünün dışına çıkma iradesi kadar, toplumsal mücadelenin geleceğini yeni bir temele oturtma cesaretidir.

Şiddetin gündelik hayatta ve siyasette belirleyici olmaktan çıkması, sadece çatışmasız bir ortamın önünü açmakla kalmaz; aynı zamanda halkların kendi kaderini sivil ve demokratik yollarla tayin etmesinin önünü genişletir. Eski yollarla yürünemeyeceği açıktır artık, ama hangi yeni yollardan yürüneceği sorusu, tam da burada belirleyici hâle gelir.

Kaos aralığı dediğimiz dönem, bu yeni yolların henüz açık seçik olmadığı, ama eskisinin de artık taşınamaz hâle geldiği bir eşiği ifade eder. Bu aralıkta kimileri sendeleyecek, kimileri yönünü kaybedecek; kimileri ise toprağın derinliklerinde yeni filizlerin izini sürecektir.

Bu, bir geçiş sürecidir, evet, ama pasif bir bekleyiş değil; aktif bir inşa süreci olarak anlaşılmalıdır. Bu noktada, çıkışın rotasını belirleyecek olan temel unsur örgütlülüktür. Çünkü örgütlü olan, karmaşanın içinden bir yön çıkarabilir; örgütsüz olan ise dağılır, savrulur ve tarihin çöp sepetine yuvarlanır.

Örgütlülük, burada yalnızca bir yapının varlığı değil; aynı zamanda toplumsal hafızanın sürekliliği, siyasal aklın kolektif işlemesi, değişen koşullara göre yeni araçlar üretme yeteneğidir. Silahlı mücadelenin........

© Yeni Yaşam