İsviçre Diyanet Vakfı'nın düzenlediği I. Kitap Fuarı’na MTO’muzun iki parlak asistan talebesi kardeşimizi de götürmüştüm yanımda: Yusuf Karaburçak ve Ahmet Arif Kutlu. Ahmet Arif, bugün bize Rheinfelden şehri üzerinden mukayeseli bir medeniyet okuması yapıyor ve yaşadığımız medeniyet krizinin ne kadar trajik boyutlara sahip olduğunu mekân tasavvurumuzun hunharca ve barbarca yok edilmesi travması üzerinden gözler önüne seriyor.

Nefis bir yazı bu. Arkası gelecek... Basel ve Zürih izlenimlerimiz de var. Zürih’i MTO İsviçre temsilcimiz Levent Cihangir Hocam, asistan kardeşlerimiz ve fuara

Hollanda’dan gelen MTO Hollanda ekibimizin en çalışkan üyeleri İbrahim Millet ve değerli eşi Leyla Hanım kardeşimizle beraber gezdik, yüksek sesle konuştuk ve tartıştık Zürih’le!

Sizi Ahmet Arif’in nefis ve zihin açıcı metniyle başbaşa bırakıyorum. Keyifli ve Foucault’nun ifadesiyle “düşünmeye-kışkırtıcı” okumalar…

***

İsviçre’de Rheinfelden’deyiz. Ren Nehri’nin yamacında adımlıyoruz... Kiliseden çan sesi yükseliyor. Bu kasabada her bina mimarisiyle kilise olmaya aday. Kolektif aklını inşa edebilmiş İsviçre’nin, köşebaşlarında şâheser gibi yükselen duvarları boynumun urganlara vurukluğunu hatırlattı. Kasaba, kahramanca hürriyetini savuruyor gözlerime. Ensemdeki katilin adını okuyorum hüviyetinde. Ben, ilk kez hür bir şehir görüyorum hayatımda. Öyleyse közümden nazariyatlar doğurup bir kılıç çalacağım Alpler’in doruğuna. Yapılabilecek bir bu kaldı elimde. Her sokak ve ayrıntı itinayla çizilmiş bir tabloyu andırıyor. Elimdeki telefonla sonu kilisede biten bir sokağın videosunu alırken Yusuf Kaplan hocamın “Bütün yollar kiliseye çıkar, kilise ise, çıkmaz sokaktır’’ sözleri giriyor kayda. Kilise, kime çıkmaz sokaktır? Ve biz muhatabı........

© Yeni Şafak