Son faiz artışından bu yana iş ve siyaset dünyasından itirazlar yükselmeye başladı.

Baktım kimlerdir bu itirazları yapanlar diye; aynı programa inanan kimseler. Ortodokslukta yapabilecekleri sanki daha iyi bir iş varmış gibi…

En iyi yapsalar

yapsalar yurtiçine taşınmış olan altınları alır Amerika’ya teslim ederler.

100 yıllık ümidi de bitirirler.

Ekonomi yönetiminin de zihnini değiştirmesinde yarar var, diye düşünüyorum. Türkiye’nin ihtiyacı olan adımları atmaları için. Eğer kariyerlerini değil, ülkeyi önceleyeceklerse… O adımların neler olduğu belli. Bunları tartışmayacağım ama en temel olanını söyleyeyim;

politika faizini, enflasyonu bahane edip kura göre ayarlamaktan vazgeçilmeli…

Faiz politikasına itiraz edenlerin sadece ekonomi politikalarına bakışları üzerinden değil, mesleki profilleri üzerinden de inceledim. Herkes vardı da müteahhitleri bulamadım.

Bu işte aksilik var sanmayın. Müteahhitler konuşamaz, birkaç sebepten…

Müteahhitler evvela ekopolitik kısıtlar nedeniyle konuşamaz. Evvelce dediğim gibi oligarklar çağı bitmiştir. Türkiye’nin bundan sonra tek oligarkı, zaten ilk oligarkı da olan halk partisi olacaktır. OYAK sayılmaz, o kendi limitleri içinde doğru bir iş.

Sosyolojik olarak da konuşamazlar. Çünkü silüeti bozan kuleler tartışmasından bu yana toplum müteahhite düşman oldu. Eleştiri işi becerilemedi. Türkiye’nin barınma yoksulluğu da o zamandan itibaren başladı. Müteahhitler dışlandı,

kredi piyasasından dahil.

Müteahhitler iktisaden de konuşamaz. Çünkü Türk ekonomisi uzun yıllar yanlı büyüme eleştirileri altında kaldı.........

© Yeni Şafak