PKK’nın kendini feshetmesi yönünde beklenen kararı hiç kuşkusuz Türkiye’nin yüzyıllık tarihinin en önemli olaylarından biridir. Yüzyıl önce bu sorunu var eden bütün koşulları da birlikte değerlendirmemizi gerektiren bir etki yapması da kaçınılmaz.

PKK bu yüzyıllık tarihin son 47 yılında, o sorunun bağrından, o sorunun atmosferinden çıkmış bir sorundur ama muhtemelen en uzun sürmüş, ülkenin insan kaynağını, enerjisini ve maneviyatını en fazla tüketmiş bir sorun.

47 yıl ortalama bir insan ömrü.

Ancak bu sorun esnasında nice insan ortalama 20 yaşını görmeden dağlarda heba olup gitti.

47 yıllık süreç içinde bile soruna yaklaşım açısından devletin kendisi birkaç esaslı evre geçirdi.

En son AK Parti’nin iktidara gelmesiyle birlikte açıktır ki bu soruna yaklaşım açısından gerçek anlamda paradigmatik bir değişim yaşandı.

Tam da budur aslında sorunun zeminini aşındırmaya başlayan, PKK gibi bir örgütün varoluş zeminini, nedenini tüketen.

PKK’nın kendini feshetmesine hiç de sevinmediklerini belli etmekten kendilerini alıkoyamayanlar arasında sol-Kemalist çevrelerin tepkileri aslında yerli yerine oturuyor.

Çünkü sorunun bu finalle çözümü yüzyıl önce Türkiye’ye atılmış bir düğümün de çözülmesi bir yanlışın düzeltilmesi anlamına geliyor.

Uğur Dündar

, mesela PKK’nın kendini fesih beyanında sorunun kaynağı olarak Lozan’a atıf yapmış olmasına takılmış. İster ki, terörsüz Türkiye de olsun, ama Kürt sorunu da tam da yüz yıl önce kurgulandığı şekliyle devam etsin, Lozan’a da hiç dokunulmasın.

LOZAN DEDİĞİNİZ BİR KUTSAL METİN Mİ?

Bugünün ilahiyat tartışmalarında bile kutsal metinlerin dokunulmadık-tartışılmadık hiçbir tarafları kalmamış, bize yüzyıl önce bir alay sorun üretip kucağımıza bırakmış ve altı yüzyıllık devletimizi yıkıp topraklarını işgal etmiş düveli muazzama tarafından

bize dayatılmış bir metni bu kadar tartışılmaz kılan hassasiyet nöbeti kimin adına tutuluyor olabilir?

Bu........

© Yeni Şafak