Afganistan’la ilgili tamamen yerinde ve ilgili aktörlerle görüşmelerimize dayalı müşahedelerimizi aktardığımızda haberlerin ağından sergilenen tepkiler başlıbaşına incelenmeye değer. Tepkilerin hiçbiri hiçbir bilgiye dayanmıyor, sadece önceki duyumlar veya Afganistan’la ilgili önyargıların beslediği ideolojiler. Bilgi olmayınca devreye tabii ki ya ideoloji veya psikoloji giriyor devreye. İdeoloji de psikolojiden bağımsız değil ya, neyse.

Bir tipik tepkinin de Afganları Türkiye’ye karşı, Türklüğe karşı konumlandırma çabası olduğunu söylemiştik. En son ünlü Türk şairi Ali Şir Nevai’nin anıtının yıkılmasıyla ilgili bir haber üzerinden Taliban’a neredeyse tam bir “Türk düşmanlığı” rolü yazılmış. Haberin ilk kaynağının İngiliz yayın kuruluşu BBC olması aslında olayın yarısını aydınlatıyor.

Büyük Osmanlı devletini yıkıp Anadolu’ya sıkıştıran İngiliz stratejisinin en işe yarar taktiği Türklerle kendi kardeşleri diğer kavimler arasında nefret ve düşmanlık tohumları ekmek değil miydi? Türkiye’yi küçültmenin bundan daha etkili nasıl bir yolu olabilirdi? Bugün bile Türklerle Araplar veya Kürtler arasındaki herhangi bir yakınlaşmanın karşısına hemen çıkan sazanlar Türk milliyetçiliğine mi hizmet etmiş oluyorlar İngiliz sömürgeciliğine mi? Oysa Afganistan’ın hem halk olarak hem de bugünkü bütün yöneticileri itibariyle Türkiye’ye ve Türklere dostluğu, muhabbeti ve yakınlığı tartışılamaz bile.

Bu dostluğun Osmanlı zamanındaki tezahürlerine hiç girmeyelim şimdi. Sadece Afganistan’ın NATO işgali altında olduğu yıllarda bile Taliban’ın bütün NATO üyesi ülkelerin askerlerine kök söktürdüğü günlerde Türk askerinin bir tür dokunulmazlık imtiyazına sahip olduğunu hatırlatabiliriz. Oysa Türkiye de Taliban’ın topyekûn işgalci olarak muamele ettiği NATO adına oradaydı. NATO’nun bütün unsurlarını düşman olarak kodlamış olan Taliban Türk askerini hepsinden ayırt ediyordu. Bu bilindiği için birçok ABD veya diğer ülke askerleri veya görevlileri Kabil’deki güvenli alanın dışına çıktığında Türk........

© Yeni Şafak