Sorunun çözüm tarafında yer alan insanlarla, sorun tarafında yer alan insanlar arasındaki farklar herhalde çok derin ki en basit sorunlar bile çözülmeden kronik hale dönüşüyor.

Anne babalarının gözleri önünde eriyen 7 bin 455 çocuğun pahalı diye ilaca ulaşamamasının hiçbir mantıklı açıklaması yok.

İstisnasız her devlet hangi rejimle yönetilirse yönetilsin vatandaşlarının sağlığını korumakla görevlidir.

İlaca ulaşma konusunda zengin fakir ayrımı olmamalıdır.

İlaç şirketlerinin nadir hastalıklara yönelik ürettiği ilaçları pahalıya satmaya hakkı yoktur.

Toplumda yaşayan herkesin her canlıya karşı sosyal sorumluluğu vardır.

İlaç şirketleri de bu ilaçları ihtiyacı olan insanlara uygun fiyata satmak zorundadır.

İlaçta yüksek kar amacı olmamalı çünkü bu temel bir ihtiyaç.

İlacın maliyetinin yüksek olması ilaç şirketlerini toplumsal sorumluluktan kurtarmaz.

Bu tür ilaçları parası olmayan hastalara en ucuz ve uygun biçimde ulaştırmak hem ilaç şirketlerinin hem de devletlerin görevidir.

**

Türkiye’deki DMD’li çocukların anne babalarının uzun süreden beri ilaç şirketleri ile devlet kademesinde ilgili makamların kapılarını aşındırdıklarını medyada izliyoruz.

Sonuç alamadıkları belli ki medyada konuya duyarlı yazar ve yöneticileri de toplumsal sorumluluklarını hatırlatıyorlar.

Muhtemelen aynı sorunları dünyanın diğer ülkelerindeki anne babalar da yaşıyorlar ve çözüm için çalışıyorlardır.

Ancak bu sorun sadece ailelerin çabalarıyla çözülecek........

© Yeni Şafak