Tezimiz şudur… Bugün yaşadığımız krizlerin iki önemli yapısal sebebi var. Bir. Kökleri Soğuk Savaş’a giden ne varsa büyük bir sarsıntıyla yıkılıyor. İki. Soğuk Savaş sonrası dondurulan krizlerin buzları çözülüyor.

Bu yüzden demiştik ki… “Ukrayna defteri kapanırken Batı-Rus mücadelesinin bir sonraki cephesi Balkanlar ve Kafkaslar olabilir” (Bakınız,

Dejavu: Bir Sonraki Cephenin Silüeti Belirdi, 1 Nisan.

)

Kafkaslarda, Azerbaycan-Ermenistan normalleşme süreci,

Aliyev-Paşinyan görüşmeleri

bir yönüyle olumlu… Ama doğru yönetilmezse yeni krizleri davet edebilir. İki liderin Abu Dabi’de yaptığı görüşmede

Zengezur Koridoru

konusunda ilerleme kaydedilmesi, daha sonra Bakü’nün Erivan’dan istediği bazı anayasal taleplerin kabul gördüğü iddiası yol kat edildiğini gösteriyor.

Moskova-Bakü arasında patlayan tutuklama krizi, biraz da bu yeni duruma yanıttı. Azerbaycan, Rus hamlesini “Ukrayna’da defter kapanırken odak bölgemize kayıyor” diye okudu. Önce Rusların, sonra

Trump’ın Özel Temsilcisi Barrack’ın

“Zengezur Koridorunu biz denetleyelim” teklifi tam da işaret ettiğimiz şeye denk düşer. İran medyasına da bakın… “Amerikalılar Zengezur projesini yönetmek istiyor çünkü nihai hedef, İran’ın parçalanmasıdır” yorumu yapıyorlar. Koridor, İran için kırmızı çizgi halini alıyor. Aliyev ve Paşinyan elini çabuk tutmalı.

ERDOĞAN’IN GÖZLERDEN UZAK MESAİSİ

Ancak konumuz Kafkaslar değil. Türkiye’nin yakın coğrafyası Balkanlarda, her geçen gün biriken negatif bir enerji var. Kosova-Sırbistan, Sırbistan-Bosna Hersek meseleleri, Sırp ayrılıkçılarda yaşanan hareketlilik

bölgeyi küresel güç mücadelesi için elverişli bir zemin kılıyor

. Burada yaşanacak bir gerilimin Türkiye’nin ve dost halkların güvenliğini tehlikeye atması kaçınılmaz.

Mart ayında yaşanan kriz endişe vericiydi. Bosna-Hersek’e bağlı

Sırp Cumhuriyetinin Başkanı Milorad Dodik

, ayrılıkçı söylem ve........

© Yeni Şafak