Son derecede kritik günlerden geçiyoruz. Bu, beylik bir lâf. Herkesten, olur olmadık zamanlarda duyabiliriz. Bendeniz, bu ifâdeye pek müracaat etmem. Ama son aylarda yaşananlar bana bu ifâdeyi sâhiplenme arzusu veriyor. Hakikaten de öyle. Geçen Ekim ayında Sayın Bahçeli’nin yaptığı bir konuşmada ortaya çıkan,

PKK’ya, kendisini lâğvetme ve terörü bitirme dâveti

ile başlayan bir süreçten bahsediyorum. Konuşmanın dikkat çeken tarafı, örgütün lideri ve DEM Parti’yi işâret etmiş olmasıydı. En çarpıcı kısım ise, Dr. Bahçeli’nin İmralı’da cezâsını çekmekte olan Abdullah Öcalan’ın, eğer isterse TBMM’de bir konuşma yapmasına geçit veren ve “umut hakkından” bahseden ifâdelerdi. Çok şaşırtıcı olan, bu ifâdelerin,

Türk milliyetçiliğini en keskin ve radikal olarak temsil eden bir partinin liderinin

ağzından çıkmasıydı.

DEM Parti buna çok sıcak bir mukabelede bulundu ve süreci sâhiplendi. Ardından kapalı kapılar arkasında yürütülen ve muhtevâsı hakkında çok az şey sızan çok sayıda görüşme gerçekleşti.

Sürece gövdesini koyan Sırrı Süreyya Önder’in beklenmedik vefâtı duygusal bir yumuşama sağladı.

Nihâyet Apo, PKK’nın, hiçbir karşılık beklemeden kendisini lâğvetmeye ve silâsızlanmaya dâvet eden bir metin kaleme aldı. Kandil de buna icâbet ederek bir kongre tertip etti ve Apo’nun istediği istikâmette, silâhlı mücâdelesini nihâyete erdirdiğini ve kendisini feshettiğini ilân etti...

İlk olarak bu hâlin memlekette doğurduğu havaya bir bakalım. Kürt kökenli vatandaşlarımızın yoğun olarak yaşadığı şehirlerde tam bir bayram havası esiyor. Bunu anlıyor ve saygıyla karşılıyorum. Ateş düştüğü yeri yakar. Senelerdir, bilhassa son hendek-barikat vak’alarından sonra, Türkiye’de yaşayan Kürtler, terörün, ne adına olursa olsun bir çıkmaz; herkes için kayıp olduğunu pratik olarak gördü. Irak ve Sûriye’de yaşananlara en yakın olan yine onlardı. Terörün sona erdirmesi beklenen bir sürecin “tamamlanmış” görünmesine en fazla onların sevinmesi ve bunu........

© Yeni Şafak