Mayıs 2025 itibarıyla enflasyonla mücadelede izlenen para politikasının sadece piyasalar için değil aynı zamanda vatandaşın gündelik hayatı için de anlamını yitirmeye başladığı bir dönemi yaşıyoruz. Her Para Politikası Kurulu toplantısı sonrasında tekrarlanan “kararlılık”, “dezenflasyon süreci”, “beklentilerde düzelme” gibi süslü kavramlar artık reel hayatta karşılık bulmamaya başlıyor. Yabancı terim ve jargonlarla başlayan linkler hükmünü kaybetme riskli ile karşı karşıya iken buluyor kendini. Yüksek faiz ve birbirinin laciverti makro ihtiyati önlemlerin enflasyonla mücadelede hatta ve hatta hayat pahalılığı ile mücadelede başarısız olduğunu kabul etmenin vakti yaklaşıyor. Bu başarısızlığı kabul etmek bir yana benzer uygulamalarda ısrarcı olmak siyasal, kurumsal ve toplumsal düzeyde derinleşecek bir yapısal krizi de tetikleme riskini barındırıyor. Hayatın içinden iktisadın gerçekliği ile metinlerde ve söylemlerde tasvir edilen iyimserlik arasında açılan makas bir iletişim sorunun ötesine geçerek bir gerçeklik kaybına neden oluyor.

Enflasyonla mücadele adına yapılanlar bazen çorabın teki kaybolunca diğerini de atmak gibi bazen de lastiği patlamış bisiklete pompa basmak gibi karşılık buluyor. Hâlâ "dezenflasyon süreci" ile Hala Madrid’in aynı coşku ile söylendiği bölüm bitiyor, yazın yağar kar başıma ile bırakınız gitsin arabeskinin kesişim kümesi büyüyor, biz hâlâ bir yere varamıyoruz.

YÜKSEK GERÇEKLİK İÇERİR

Son PPK kararında alınan faiz kararının enflasyonla mücadelede “kararlı ve sıkı para politikası” görüntüsüyle uyum olduğuna dair ürün yerleştirmelerini hepimiz hatırlıyoruz. Aynı zamanda hepimiz faiz artışının enflasyonla doğrudan alakalı olmadığını bildiğimizi de. Mart ayında enflasyonun ana eğilimi düşmüşken, nisan ayı için enflasyonun yatay seyredeceği öngörüleri varken, hatta bu ay açıklanan Nisan enflasyonu %3 gelmişken eniştem bizi niye öptü sorusu beliriyor. Para politikasının teknik gerekçelerden uzaklaşma potansiyeli arttıkça sembolik ve politik........

© Yeni Şafak