Modern ekonomi yönetimlerinin alametifarikası, bir krizi “geçici fon” ile örtbas etmek olarak öne çıkıyor. Kredi Garanti Fonu (KGF) işte bu fonksiyonel geçicilik evreninin en parlayan yıldızlarından biri olarak kendisini periyodik olarak sahnede buluyor.

Sistem basit aslında: Devlet, belirli işletmelere kefil oluyor. “Bu işletme riskli ama ben kefilim” diyor. Bankalar da “madem devlet bu kadar heyecanlı” diyerek krediyi veriyor. Sonra? Sonra genellikle o kredi eski borcu kapatıyor, borç yeniden yapılandırılıyor, sistem bir yıl daha yaşatılıyor. Geçmişteki Türkçe meali “ölüm erteleme protokolü” olsa da yaygın adı “KGF destek paketi”.