Mimarlık psikolojisi

, “inşa etme sanatının ilgili araçları sayesinde fertlerde uyandırılan ruhsal etkilerin izlenim / intiba yoluyla dışavurumu” olarak tanımlanır.

Bu tanımda, mimarlığının mahiyetiyle fonksiyonunun ya da özüyle işlevinin çakıştırılması gözetilmez, bilakis ait olduğu sanattan ve onu eser olarak ortaya çıkaran sanatçıdan bağımsız olarak orta yerde duran bir mimari yapının onunla kurulan göz ve akıl temasının ruhlar üzerinde yaptığı etkiyle bu etkinin söze, soyuttan somuta yani bilgiye dökülme süreci gözetilir.

Diğer bir ifadeyle, kişiler bu tanımda hem isim hem de mizaç/ferdiyet olarak

birlikte silinir

. Zira i

sim

lendirme sadece

işare

tlemeden ibaret olduğu için, isimlendirilenin mahiyeti hakkında bir bilgi vermez. Dolayısıyla izlenen bir yapı onun izlenmesiyle oluşan ruhsal bilginin dışavurumundan ibaret olur.

Biz de bu

izleğe

uygun olarak,

Her yığın layık olduğu efsaneyle yönetilir

başlıklı yazımızda ilkin

Kemalizm tarikatına

vurgu ile Selçuklu ile Osmanlı’nın Bâtınîler, Fâtımîler ve İsmailîler’le muhatap olma tarzlarının izlenim esasında dışa vurumları hakkında altı menzillik bir yolculuk yaptık.

Şimdi sıra o yazılarımızın ilk hareket noktası olan

Bâtınîlikle Kemalizm

tarikatları arasındaki ilişkiyi tam da zikrettiğimiz usulle ele almaya geldi.

Batınîlikle Kemalizm tarikatı arasındaki ilişkinin temelinde, önceki yazılarımızda zikrettiğimiz

din

esaslı iki

arayış

ve uygulamanın yattığı malumdur.

Buna göre Selçuklu’nun heretik unsurlarla karşıtlığa, Osmanlı’nın........

© Yeni Şafak