Tramp kafaya takmış, Nobel Barış Ödülünü almak istiyor.

Kimi diyor ki: Alır mı alır! Niçin olmasın? Papa olamadı, ödülü bari versinler.

Kimileri de bu fikre karşı. İstemesinin yetmeye-ceğine inananlara göre kazın ayağı öyle değil.

İstemek yetseydi…

Dünya bambaşka bir yer olurdu.

Askerdeki çoban Mustafa, Zahide’sine kavuşurdu. El kadar hasırla mutlu bir yuva kurarlardı. Biz de güzel bir türküden mahrum kalırdık. Ve daha pek çok şarkı türkü doğmaz, hayat başka türlü akardı.

Tramp, hesapta Ukrayna Rusya savaşını bir günde durduracaktı. Bir telefon etmesi yeterliydi.

Başka savaşlar da onun bir “Alo” demesine bakıyordu.

Göreve geleli beş ay oldu, hâlâ verdiği söz yerini bulmadı.

İstanbul’a gelme arzusu da heves olarak kaldı. Putin gelseydi, o da gelecekti. Kendisine sorarsak, tam tersi: O gelmediği için Putin gelmedi. Sormaya da gerek yok aslında, sorulmadan söyledi.

Gönlünden geçen, İstanbul’da barış anlaşmasının imzalanmasıydı. Savaşı bitiren kişi rolünü üstlenecek ve barış ödülüne hak kazanacaktı fikrince.

Bu gidişle o ödülü alamayacak. Belki de Nobel’i Netanyahu’ya verirler!........

© Yeni Şafak