PKK kendisini feshettiğini açıkladı.

Sıra silahların teslimine geldi.

Peki bu mümkün olacak mı?

Ben olacağı kanaatindeyim.

Bunun için vakte ihtiyaç var.

Bunun şekli, yöntemi ve zamanlaması konusunda gerekli müzakereler yapılıyor elbette.

PKK’nın kendi içinde sorunları var.

Bu kararı içselleştirmek sanıldığı kadar kolay değil.

Ayrıca PKK’ya fesih ve silah bırakma kararı dolayısıyla Kürt milliyetçi çevrelerinden yönelen şiddetli suçlamalar ve tepkiler var.

Özellikle Öcalan’ın fesih kongresine gönderdiği yeni döneme dair geniş kapsamlı perspektif raporu ideolojik tartışmaları hayli alevlendirmiş durumda.

Kürt milliyetçi çevreleri Öcalan’ı ve PKK’yı hem Kürtler için hiçbir talepte bulunmadan silah bıraktığı hem de Kürt hareketinde geçmişte önemli konumu olan kişi ve ailelere yönelik ağır suçlayıcı sözleri için “İhanetçilik”le suçluyorlar.

Öcalan’ın kendi örgütü içinde işi ne kadar kolay ise örgütü dışındaki Kürt milliyetçi çevrelerinde işi bir o kadar zor.

Başlayan yeni ideolojik-siyasi tartışmaların süreç demokratik bir kazanımla tamamlanmadığında Öcalan’ın ve PKK’nın siyaseten de aleyhine bir sonuç doğuracağı, dahası örgütsel tabanda güç ve zemin kaybı doğuracağı kaygısı belirmiş durumda.

Bu kaygının süreçle alakalı önemle not edilmesi gereken bir konu olduğuna inanıyorum.

Şayet fesih ve silah teslimi gerçekleştiğinde süreç demokratik kazanımlarla taçlandırılmazsa Öcalan’ın öngördüğü yeni paradigma, yani “Devlet ve toplumla bütünleşme”yi merkeze alan yeni bakış açısı Kürtler nezdinde güven kaybına uğrar. Bu da ayrılıkçı yeni bir anlayışın ve siyasetin özellikle genç nesiller üzerinde etkili olmasına dönüşebilir.

Bu kaygı en az PKK kadar devletin de dikkate alması gereken bir kaygıdır.

O yüzden yalnızca fesih ve silah teslimine odaklı bir süreç yönetimi, çok daha riskli komplikasyonları beraberinde getirebilir.

Sürecin geldiği yer, iyi bir yer.

Ama sonrası için doğru projeler gerekli.

Sorunun kalıcı çözümü için gerekli olan demokratik inşa süreci, bence fesih ve silah tesliminden çok daha önemli.

Asıl odaklanılması gereken yeri ihmal eder veya ötelersek, çok daha karmaşık ve çetrefil yeni sorun alanlarına da kapı aralamış olacağız.

Bugünden bunu öngörmeyenlerin aklıyla kuyuya inmemek gerek.

PKK’da beliren bu kaygının aynı zamanda devleti de ilgilendiren bir kaygı olduğunu görmeyenlerin eski Türkiye aklına dayalı önerilerde ısrar ederek yol açacakları yeni çözümsüzlükleri asıl bugünden bizim görmemiz gerekiyor.

Özellikle süreci devlet-hükümet adına yürütenlerin bunu herkesten önce görmeleri gerekiyor.

Sadece Türkiye’nin içini değil özellikle Suriye’nin kuzeyinden başlayarak bölgede yaşayan Kürtlerle ilgili siyasalarını yeni Türkiye’nin aklıyla dizayn etmelerini salık veririm.

Geçmişin korkuları ve kaygıları cesaretle bir kenara itilmelidir.

Geçmişte bize zaman kaybettiren hataların benzerleriyle zaman kaybetmemeliyiz.

Çok iyi hatırlıyorum: Barzaniler düşman ilan edilmişti. Irak’ın Kürdistan bölgesindeki anayasal yapı tehdit unsuru olarak ilan........

© Yeni Şafak