Gözlerimizin önünde oldu.

Ateşler içinde insanlarımız cayır cayır yandılar.

Seyrettik.

Kucağında tuttuğu bebeğiyle “Bebek var! Kurtarın!” diye bağıran anneyi-babayı kurtaramadık.

Onlarca canımız o alevler için yitip gitti.

Kimi cayır cayır yanarak, kimi zehirli dumanları soluyarak yitip gitti gözlerimizin önünde.

Otelde hiçbir tedbir yok.

Otel bölgesinde itfaiye yok.

Otelin yeri itfaiyenin müdahale edemeyecek bir konumda.

Arkası uçurum.

İtfaiye gelinceye kadar ateş yapacağını yapıyor zaten.

Gelen itfaiye araçları ise otelin konumundan dolayı sonuç alıcı müdahalede bulunamıyor.

Saatlerce o otelin içindeki insanlarımız kurtarılmayı bekliyor.

Aşağıda ise siyasi bir tepişme.

İlin belediye başkanı bakanı ağza alınmayacak bir üslupla suçluyor.

“Alçak adam” diyerek başladığı sözleri boca ederken “sorumluluk bende değil, denetim yetkim yok” vs diyor.

Bakan kendisine yapılan suçlamaya cevap veriyor.

“Denetim yetkisi belediyede” diyerek suçu belediyeye atıyor.

İçişleri Bakanımızın sorumlu devlet adamı olarak acının büyüklüğünü derin bir hüzünle resmeden açıklamasını yüreğimiz kan ağlayarak izliyoruz.

Hiçbir şey yapamadan izlemek, o canlarımızın ateşler içindeki hayata tutunmak için attığın çığlıkları duyarak ne büyük bir acı, ne tarifsiz bir utanç…

xxxxx

Bu acının, bu utancın gerçekten bir tarifi yok.

O yüzden öfkemiz büyük.

Kimse kalkıp beylik lafların arkasına sığınmasın.

Kimse siyasi bahaneler üretmesin.

Ortada düpedüz bir göz yumma var.

Kayırmacılık var.

İhmal var.

Kusur var.

O otelde her şey tamam olsaydı akıbet bu şekilde olmazdı.

Kim gereğini yapmadıysa hesabını vermeli.

O kim her kimse.

Belediye ise belediye, bakanlık ise bakanlık, otel sahibi ve yöneticileri ise onlar.

Her kimse onlar hesabını verecek elbet.

Sorumlu kimse o.

Denetim yetkisi kimdeyse onu........

© Yeni Şafak