Bu aralar Diyanet İşleri Başkanlığı’nın cuma hutbeleri gerçekten gündemin tam ortasından ve dişe dokunur cümlelerle, önerilerle devam ediyor yoluna. Dolayısıyla önce bir tebrik Diyanet’e.

Hoca hutbede “Baba, otoritesiyle ve disipliniyle çocuğun ihtiyaç duyduğu bir figürdür” deyince hüzünle gülümsediğim doğrudur. Artık baba mı var ki otoritesi ve disiplini olsun? Artık anne mi var ki şefkati ve merhameti olsun?

Aslında bu hususta manşeti birkaç yıl önce Ersin Çelik atmıştı: “Artık çocuklarımızın ebeveynleri biz değiliz. Dijital hayat çocuklarımızı evlat edindi.”

Baba merkezli aileden önce “eşitlikçi aile” konseptine, ardından anne merkezli aileye, ardından çocuk merkezli aileye gelindi malum. Şimdi de “aile olmayan aile” konseptine son sürat ilerliyoruz.

“Evlerimizi yuva değil otel olarak kullanıyor, aslında pek de iyi tanımadığımız bazı bireylerle bir arada yaşayıp gidiyoruz” demişti bir arkadaşım. Pek de haksız sayılmaz bence. Bazı anne- babalar, çocuklarını dijital uygulamaların algoritmaları kadar bile tanımıyor artık. Çocuklarsa zaten babasını, annesini, kardeşlerini tanımak için asla uğraş vermiyor.

Öve öve öküz ettiğimiz Z kuşağı, hiçbir gerçek otoritenin bağlayıcılığını kabule yanaşmadan, kendi hayatını merkezileştirmenin dışında........

© Yeni Şafak