Recep Tayyip Erdoğan’ın Türkiye’ye kazandırdığı en önemli ufuklardan biri, belki de birincisi Türkiye ile ilgili yerleşik algıyı değiştirmeye cesaret ederek “Türkiye’nin ekseni Türkiye’dir, Türkiye’nin merkezi Türkiye’dir” önermesini yerleşik hale getirmesi oldu.

“1839’da açılan parantez kapandı” diyemeyiz elbette. Daha çok yolumuz var ama “Türkiye’nin ekseni Türkiye’dir” cümlesini yeniden kurabilmiş olmak bile kaybolmuş özgüvenimizi tamir, ortadan kalkmış hedeflerimizi restore etme fırsatı sunuyor bize.

1839’dan beri çareyi “gelişmiş Batı’ya raptolmak” ile bu raptoluşun alternatifleri arasında bir sarkaçta geçiren Türkiye artık ilk defa “Başka bir Türkiye mümkün” diyebiliyor.

Öyledir. Tanzimat’ın ilanını takip eden süreçte ortaya çıkan Osmanlı aydın tipinin ekserisi Osmanlı’nın tepetaklak gidişine karşı tek çareyi “Batı’nın bir uydusu, mandası, sömürgesi” olmakta görmüştür. Buna karşı çıkan bazı diğer aydınlar da Türkçülük, İslamcılık ve sonradan Bolşeviklik gibi yine Türkiye’nin eksenini ister istemez kaydıracak kimi başka yollara sapmışlardır.

Genç Türkiye Cumhuriyeti’nin o cumhuriyeti kurmayı başaran ekibi Batıcıdır ve neredeyse 100 yıldır bu Batıcılık ile diğer alternatifler arasında adil olmayan bir mücadele sürüp gitmektedir.

Tayyip Erdoğan, adına “Türkiye merkezli Türkiye modeli” diyebileceğimiz bir........

© Yeni Şafak