İnsana ilham veren şeyler çoğu zaman erdemli insanlar, hikmetli sözler ya da ermişler olmaz. Bazen olmadık zamanlarda kötü insanların olaylar karşısındaki tutum ve davranışları da size ilham verir. Bazı olaylar vardır ki çivi gibi kafanıza çakılı kalır ve hiç aklınızdan çıkmaz.

Bu meseleyi, 100 yıllık bir mücadele sonunda millet adına vardığımız merhalenin ne anlama geldiğini kavrama konusunda zafiyet içerisinde olan bir misyon adamından, gün geçtikçe eyyamcılığa evrilen mahallemizin insanları için tekrar gündeme almak istedim.

Bu aziz milletin tek parti prangası altında neler çektiğini bilmeyen yoktur. Kimimizin dedeleri, kimimizin babaları ve anneleri, bizzat şahitlik ettiği; altından kolay kolay başka milletlerin kalkamayacağı hikâyelerdir.

Tek parti döneminin siyasi ve ideolojik yasaklarının hepsini bir kenara bırakalım. Bu millet, Allah’ın Kitabı’nın, vahyin, Kur’an öğrenmenin yasak olduğu, jandarmanın köyleri, kasabaları basarak Kur’an okuyan aileleri hapse attığı bir dönem yaşadı ki, kıyamete kadar hafızalardan silinmeyecek ağır bir travmadır. Bu satırları okuyan bir Müslümanın zihninde binlerce hikâye canlanmıştır.

Kurtuluş Savaşı’na din, iman, vatan, bayrak aşkıyla seferber olan ve aile fertlerinin çoğunu bu uğurda şehit veren ailelerin, geri kalan fertlerinin bir kısmı idam sehpalarına asılmış, dinine, imanına, Kur’an’ına sahip çıkmak isteyen masum Anadolu insanı karakollarda süründürülmüştür.

Bir milletin düşmanı, ülkesini işgal eden ülkelerdir ya da ezeli-ebedi düşmanlarıdır. Bu duygu, bu milletin belleğinde yaşamaktadır. 90’lı yıllarda Galatasaray takımı birçok Avrupa takımını yenmişti. Ne zaman ki bir İngiliz takımını yendi, ülkemiz gençleri sokaklara döküldü. Bir ülkede devrim olmuşçasına sevinç gösterileri yapıldı. Bilinçaltında bu millet, Çanakkale’nin ve İstanbul’un işgal edilmesinin öcünü alıyordu.

Bu ülkede hiçbir zaman,........

© Yeni Şafak