“Çağının ışıklarının kendisini körleştirmesine izin vermeyen ve o ışıklarda gölgeleri, onların en mahrem karanlığını yakalayabilen kişiye çağdaş denebilir ancak” diyor Giorgio Agamben, ‘Çıplaklıklar’ adını verdiği kitabında.

Doğruya götüren yolu tek kişilik tozpembe bir dünyanın içinde adımlayabileceğine inandırıyor bugün kendini birçok insan. Kendine bulaşan yanlışa, çirkine, kötüye gözlerini sımsıkı kapatarak… Bunları sürekli başkalarının üzerinde teşhis ederek ve kendi üstüne hiç alınmayarak yapıyor büyük ölçüde bunu. Bir tür kendini kutsama, kutsallaştırma hali bu ve yazık ki gerçeğe körleşmenin en tehlikeli, en kestirme yolu aynı zamanda. Üstümüze almadığımız yanlışlar, hakiki bir muhasebeyi tamamen imkânsız kılıyor çünkü. Başkalarının günahlarıyla meşgul olan her zihin, kaçınılmaz biçimde kendi nefsaniyetini tahkim ediyor. Kişi olarak da böyleyiz, belli esaslar çerçevesinde bir araya gelen insan öbekleri olarak da böyleyiz. Günah, hata, yanlış, zafiyet, davranışsal düşüklük hep başkalarının dünyasına ait kavramlar olarak kodlanıyor bu zihniyete hapsolmuş insanların bilincine. Böyle malûl bir zemin üstüne koyduğunuz her şey de zorunlu olarak o maluliyeti taşıyor. Baktığınız yerde gerçeği değil, nefsaniyetle kurgulayarak gerçeğin yerine koyduğunuz........

© Yeni Şafak